ARRANTZALEAREN AMETSA
Eguerdiko eguzki gozoak laztandurik, olatuen joan-etorriari begira zegoen arrantzalea bere txalupatik. Itsasoak kulunkaturik eguzkitan batere kezkarik gabe egotea zein ederra zen ari zen pentsatzen, uhinek zabunkaturiko haurra bezala.
Traje gris dotore batez jantzitako enpresari baten etorrerak, ordea, supituki atera zuen bere lasaitasunetik. Industria-gizon indartsu eta tripontziak esan zion:
- Jakin al daiteke zer egiten duan hemen, portuan, eguerdian? Zer demontre dela eta ez hago itsasoan arrantzan?
Galderak harritu xamarturik, hala erantzun zion arrantzaleak:
- Bukatu dut gaurkoz nire lana. Jasotako guztia merkatura eraman dut eta orain deskantsuaz gozatzen ari naiz eguzkipean.
- Eta zergatik ez duk aingura jaso eta arrantzan jarraitzen?-setatu zen enpresaria.
- Eta zergatik egin behar nuke hori bada? -erantzun zuen arrantzaleak adeitasunez.
- Beno, ba horrela diru gehiago irabaziko hukeelako. Erraza duk.
- Eta zertarako nahi ote nuke nik diru gehiago irabazi?- egin zuen arrantzaleak arrapostu.
- Modu horretan txalupa handi eta modernoago bat erosi ahal izango huke eta harekin askoz arrain gehiago harrapatu. Beste pertsona batzuk ere kontratatu ahalko hituzke hire ordez arrantzan egin dezaten. Alegia, hain alferra ez bahintz, arrantzarako heure ontziteria propioa ere edukiko hukeela.
- Eta hori zertarako?
- Ontziteria edukiko bahu, inoiz imajina dezakeana baino aberatsago izango hintzateke!
- Eta hori zertarako?- beste behin arrantzaleak.
- Ba handik aurrerako egunak gogoak emandako guztia egiten pasa ahal izateko, eguzkipean deskantsuan, itsasoari begira, kezka eta larritasunetatik aske...
Anonimoa
EL SUEÑO DEL PESCADOR
Acariciado por el suave sol del mediodía, un pescador contemplaba desde su barca el vaivén de las olas. Mientras descansaba mecido por el mar, no hacía más que pensar en lo hermoso que era estar tendido al sol sin ninguna preocupación, como un niño acunado por las ondas.
Su tranquilidad se vio bruscamente interrumpida por la llegada de un empresario vestido en un elegante traje gris. El industrial, que era un hombre fuerte y barrigón, se acercó y le dijo:
- ¿Se puede saber qué está usted haciendo aquí, en el puerto, a mediodía?¿Por qué demonios no está usted pescando en alta mar?
Un tanto sorprendido por la pregunta, el pescador respondió:
- Ya he terminado mi trabajo por hoy. He llevado toda mi carga al mercado y ahora estoy descansando al sol.
-¿Y por qué no recoge el ancla y continúa pescando?-insistió el empresario.
-¿Y por qué habría de hacerlo?-respondió amablemente el pescador.
-Bueno, pues porque así ganaría usted más dinero. Así de sencillo.
-¿Y para qué quiero yo ganar más dinero?-replicó el pescador.
-Pues porque así podría comprarse una barca más grande y más moderna, con la que pescar muchos más peces. Incluso podría contratar a varias personas para que faenaran por usted. Vamos, que si no fuera tan perezoso, podría incluso tener su propia flota de barcos pesqueros.
-¿Y para qué?
-Pues porque si la tuviera, sería mucho más rico de lo que jamás ha podido imaginar.
-¿Y para qué? -replicó una vez más el pescador.
-Pues para pasar el resto de sus días haciendo lo que se le antojara, descansando al sol, contemplando el mar, libre de angustias y de preocupaciones...
Anonimo
Muy sabio cuento. Temas alguna vez conversados gratamente, en nuestras charlas "laboratoriles". Eso que solemos denominar la balanza personal, no?
ResponderEliminarDanke shön lagun!!